Talat Semiz Şiirleri - Şair Talat Semiz

Gün günden uzak
Sevdayı sevda gibi yaşamak
Aşk bahçesindeki yasak meyveden tadarak
Ama bilinmez ki neden, şeytana verilen paye
Dünyanın dertlerini yüklenmekmiş
İnsana verilen sermaye

Bağla
kanayan yaramı
uzatıp açma aramı, hasret çabuk bitsin...

Yaşamak ne ilginç Tanrım
Düşenin elinden tutan da var;
Arkasından tekme, atan davar! ..
Kimi çile çeker, kara kara düşünür;
Yanında mutlu ve şen kahkahalar…

içtim, başım dumanlı
dengesiz yalpalıyorum körkütük
salaş bir meyhanenin karanlık arka sokaklarında


birkaç kadehle

Ağlamak,
Ya da gülmek…
Üşütmek, çıldırmak, delirmek…
Yiğitçe meydana dikilmek;
İçimin derinliğine, başka dünyalara.
Ak desen ak değil, kara desen kara…

Kapılar çalındı…
Çalındı uzun uzun, ses gelmedi…
Sessizliğin içindeydi karanlıklar.
Bağrını dövüyor, çığlık atıyordu insanlar.
Bir baca vardı, duman tütüyordu.
Ölüm tütüyordu!

Adam var,
zengin, Karun gibi…
tek bir lokma yiyemez
ağız tadıyla…
Öfkedir, kindir, nefrettir bütün işi;
uçamaz sevgi kanadıyla,

Aradığın nedir, hey be şaşkın?
Aynı anda, dört ayrı yöne,
Nasıl koşacak ayakların?
Aklının sarmalına karışır,

düşünme at kendini denize
belki yakalarsın yüze yüze
vermek isterim son nefesimi
baka baka bir çift mavi göze

gözlerinin içi gülsün yeter

Hiç çile çekmesin çilekeş
İki günlük boş dünyada
Her garip sefasını sürsün
Güzele baksın güzel görsün

Kim karşı koydu zamana