Talat'dan Şiiri - Nebi Ünler

ÖZAL BEY

Bir gün çıktı onsekiz eylül de,
İyi olduğu yazılıydı belleklerde.
Bir bir yağmur başladı
Acıların yağmuruydu bu.
Türkiye’nin gözyaşlarıydı bu yağmur.
Zam evet zam yağmuruydu.
Bu yağmur halkın suçuydu.
İnsanlar ellere muhtaç oldu,
Artık kötü olduğu yazılıydı belleklerde.

1989 – Talat 14 yaşında…

GENÇLİK

Okullarda sıkılan,
Biraz konuşsa asılan,
Hakları kısıtlanan
Gençlerdi gençler.

Onlar sadece hak arıyorlardı.
Onların tanrıları hocalardı.
Sorunlarına inilmezdi
Önlerine siya örtü kapatılan,
Konuşmaya hakkı olmayan gençlerdi gençler.

Tahtaya yazı yazsa,
Şimdiki Türkiye’yi kaleme dökse,
Söylediği politik bir sözse,
Demir parmaklıklar onlara açıktı.

1989 Talat 14 yaşında

TEBESSÜM

Bir tebessüm isterim senden,
Bu küçük şeyi esirgeme benden,
Güzel gözlü yar,
Görmedim böyle bitli bar.

1989- Talat 14 Yaşında

KAPICI

Bizim kapıcı Salih,
Arardı bir parmak çorba fellik fellik,
Biraz delilik vardı.
Karısı karttı,
“Her name is” manyaktı.

1989 Talat 14 Yaşında

OKUL

Hey! sesin duyulmaz.
Ik mık sesi duyulur.
Sonra “şırak” diye…
Bir çocuğa vurulur.

Zavallı çocuk,
Hem yüzbin kayıt parası,
Hem de dayak yediğin yer burası.

1989 Talat 14 Yaşında