“Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre, müebbed bu yerde mahkûmuz...”
Ahmet Haşim
Yağmurun sesini dinliyordum Toprağın çiçeklerin bulutların Denizlerin kokusu vardı havada Sarıçiçeklerin baharında açan
O gece kar yağıyordu Son yapraklar da düşecekti artık Safran çiçekleri de neredense Sanki karşımda hep sen vardın
Morarmış dudaklarınla Yine sendin uzaklaşan Dağınık kumral saçların Gayya kuyularını gizlermiş her zaman
Bu gece yılbaşı Ufukta kar bulutları Bütün uçuşlar notamlı
Katlettikleri çamları Fenerlerle süslemişler Ölüsü kandilli olmuş her biri Canına yandığımın
Bu ne telaş Bu ne sevinç böyle Henüz mektubun bile gelmemişken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!