Talaş tozlarına karıştı çocukluğum

Birkaç damla gözyaşı bıraktım gönül sayfana,
Hüzünlenen gönlümün sesini duy diye,
Duy ki! bende aynı acılar harmanladım,
Hiç yaşamadığım çocukluğumun...
Çocukluğumuzun ortak noktalarında...
Buluşan hüzünlü yalnızlığımız,
Konuşsun bu gece.

Bu gece ben tekrar hüzünlendim,
Gözlerimden geçmişe ait...
Acılar damlamakta.
Acılar öyle harmanladı ki ruhumu,
Ne çocukluğumu doya doya,
Nede şımarık bir genç kız olamadım.
Acılar yonttu beni,
Ne senin gibi asi ne de...
Ne de sevmelerim olmadı.
Hep bir telaş hep kardeşlerimin,
Mesuliyeti vardı omuzlarımda.
Ben çocukluğumu...
Doyasıya yaşayamadım,
Talaş tozlarına karıştı,
Çocukluğum...

MAHMUDİYE DÜZKAYA.