Talanlardan Kalan Şiiri - Gülşen Destanoğlu

sen/iklimime aldanıp
kapımı vakitsiz çalan

ben/hanidir kendimden bile firarım
zahirim yalan
...

hep ayağıma pranga anılarım
teğet geçtiğim aşklarım
bir de/sönmeye yüz tutmuş umut yangınımdır
yoksul ve yağmurlu sabahlarımdan kalan

artık kimsesiz bir akşamüstüyüm
kar topluyor gökyüzüm

yalnızlığımdır şimdi
duman duman içime dolan
yorulmuşum anlardan
anlara yamanan yalanlardan

yorgunum
inan

bozma ritmimi
sessizlikle ahengimi
kaç kez batar ki güneş ufkumda
hadi/çek gölgeni manzaramdan