umutsuzluk çöktüğünde şakaklarıma
beni uğurlarken kokladığım tenini getiiyorum aklıma
çıplak ayaklarımda belirsiz bir sıcaklık beliriyor
gülücükler dökülüyor aslında
gözyaşlarımın arasından
tırnaklıyorum beynimi zaman zaman
yırtasım geliyor derimi. elbisemi
derken
o sıcaklığın ve gözlerin dökülüyor önüme
alıkoyuyor.sindiriyor hırçın yüreğimi
ümitlerim tükenince yalnızlığımda
sanki hissediyorsun ve...
başka çalıyor telfonum
sen arıyorsun
alıyorsun beni benden
götürüyorsun düşler alemine
uzanıp dertli yastığıma yasladım yine dertli ve
hüzünlü başımı
öyle sindiki üzerime hasret
o yastıksız uyuyamaz oldum artık
gerçekten uzak olsa da kavuşmamız
sensiz olak da varmış diyorum alın yazımda
karlı şehirler karanlığını yaysada yüreğime
gözlerinin ışığı hem bedenimi aydınlatıyor hem de dünyamıı
Kayıt Tarihi : 18.9.2009 12:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!