Uzun yol yolcusuyum pusulam kayıp,
Yüreğimin izbelerinde ismin çınlıyor,
Bıraktığın o anda kaldım,
Yâr ben sende ziyan oldum.
Gönlümün keşâneleri viran oldu,
Solumda bir sızı senden kalma yara,
İmgelerim talan!
İnşa edemeyecektin, talan niye.
Olmayacağını bile bile yâr,
Yüreğimdeki kuşu özgür bıraktım,
Maviye kanat çırparken,
Sen!
Kanadından vurup avuçlarıma bıraktın.
Ruhum bedenimde canhıraş çığlıklarla can çekişiyor,
Gönlümün yolu dar ağaçlarına çıkıyor,
Nefesim zayıf ,gözümde fer soluk,
Yâr olacaktın ya bu yara neden kanıyor.
Hüzünler yağıyor şehrimin sokaklarına!
Kaldırımlar geçit vermiyor,
Her adımda sana tuzak var,
Gönlüm sevda ummanlarında boğuluyor,
Yâr demiştim yara açanım,çaresizliğimin adı sen...
Bedenler küçük kaldı sevda kisvesine,
Kalabalıklarda yalnızlığımı dinliyorum,
İki ayrı yürekte biz olamamanın sancıları vuruyor,
Yâr diye saydığımı yara diye yazan kalemede küstüm,
Çaresizliği yüreğime nakşeden yine sen.
Yüreğimdeki isyanlara kaç gülüş feda ettim,
Kirpiklerimin nemini hangi rüzgar kurutur bilmiyorum,
Mavilere uçurduğum heveslerim gecede asılı kaldı,
Gönlümdeki kuş cıvıltıları artık hamuşlar kabri bil istedim.
Kayıt Tarihi : 6.1.2024 05:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!