Mahşerin dört atlısı gibi geçiyor zaman
Baharlar ekiyor da, zemheri biçiyor insan
Çöle düşen bir yağmur damlasıyken
Ve yüreğimde mıh gibi çakılıyken sevdan
Bak, nasıl da dökülüyor
Hazan yapraklarınca yaşam
Duygular paramparça
Duygular talan…
Sana koşsam diyorum
Yok dizlerimde derman
Sen gelsen
Belli ki ona da yok ferman
Ahh! alın yazım, kara sevdam
Say ki gölgeyim ben
Sen güneşimsen
Ne kadar sürer bu saltanat
Ve döner devran
Ki aşk dediğin
Yüreğin özgül ağırlığıncadır
Özü
Kavuşmadıkça bir türlü sönmeyen nar
Akıl, mantık firar
Kime karşıdır davam…
Ağırlaştırılmış hüküm giymişim
Ne gam…
Yemin sana
Dert etmem yüreğin zindanım olsa
Ödüldür sevdan
Meğer bir serapmış sevmek
Her şey boş, her şey yalan
Görmüyorsun…
Bir ömür usul usul can çekişiyor
Biraz kül, biraz duman
Söyle, nedir ondan arta kalan…
***************************************************
DOST KALEMLERE TEŞEKKÜRLERİMLE...
***************************************************
Bağ bozumu hazanı vurur zaman
Harman yerinde ayrılır sapla saman
Nadastaki topraktan ne beklenir
Gazeldir baharlardan arta kalan
Mahşerin dört atlısıyla yola revan yürekte
Kırmızı halılardır yollarına serilir talan
Hangi borandır güllerle karşılanan.................Bülent BAYSAL
***
Anlamadım her neyse,beni sevdana salan
Demek ki bunca zaman,yaşanan her şey yalan
Söyle nedir şu anda, senden geriye kalan
Azacık gam az geder,biraz kül biraz duman -İbrahim KURT
***
Son adrestir ölüm,
Geridekilere o adresi bırakır gider insan.
Yaşamın geneli yaşamak adına mücadeledir,
Gerçek yaşam varsa kendinize ayırabildiğiniz artakalan zamandır.
Zamanın zamana bir ihtiyacı yok,
Zamana zaman tanırsak, tembellikle tanık çıkarız.
Zamanın unutturmak, uyuşturmak ve zamanı geldiğinde,
Hayattan geçişin bitiş çizgisini çizmek gibi,
Tarihi yazmak gibi bir de huyu var.............................Önder KARAÇAY
***
Ateş geçer duman gider kül kalır
Batar aşk dikeni yaralı gönül kalır...........................Metin SOLAK
Kayıt Tarihi : 21.7.2016 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat oldun nefes verdin!
Sonra,
Ölüm oldun aldın nefeslerimi...
Bu yokluğunun esaratindeki,
Hangi geceme yetsin ki yüreğim?
Ama yine de,
Senin o karanlığı yırtan bakışlarını seviyorum.
Bu dipsiz karanlığın aydınlığındasın değil mi?
Aşk...
Hüzün...
Ne yana dönsem yüzün!
Ne yana baksam sendeyim.
Ne yana dönsem bendesin.
Hepsi senli...
Hepsi sana dair...
Yüreğimin bir yanı,
Yokluğunla baş edemeyip,
Sızlarken en derinden...
Diğer yanı ise,
Seninle olduğu için,
Çarpıyor çarpa bildiğince...
Bir yanım seni özlerken,
Bir yanım da öğrenmiş sensizliği,
Kabullenmiş, boyun eğmiş her şeye...
Bugün bir başka bendesin,
Hiç bitmemiş,
Hiç gitmemiş gibisin benden uzaklara...
Beni acıtanlar hiçbir şey,
Yaşanmamış gibi sanki bugün...
Daha,
Biraz önce ellerinin sıcaklığını,
Hissetmiş gibiyim ellerimde...
Gün kavuştuğunda geceye,
Hiçbir şey olmamış gibi,
Geleceksin sanki bana…
Gözlerimi kapatsam sımsıkı,
Karşıma dikilip, gülümseyeceksin değil mi?
Dokunmak istesem hissettirmeden,
Ellerimin arasından kayıp gitmezsin değil mi?
Sen gittin ama
Yüreğini bende unuttun giderken...
İşte bu yüzden,
Seni gönderemeyişim benden...
Aslın kim bilir hangi bilinmez yerlerde,
Ruhun yine bende...
Suretin gözlerimde...
Bir sevda ateşi ki içimde yanan
Sen ve ben...
Ayrı dünyalarda olamayız asla!
Hala 'Biz' varız...
Hiçbir güç ayıramadı,
Vazgeçiremedi bizi bizden...
Yenilmedik hayatın bize oynadığı oyuna.
Yokluğuna boyun eğip de,
Bırakmadı yüreğim yüreğini...
Hayat savursa da küllerimizi,
Senden olanlarla,
Bendekileri ekleyip birbirine
Ben yine bir tek seni katacağım yüreğime...
Hala karanlığındayım sensizliğin...
Yakmayacağım ışıkları,
Sana kavuşacağım güne kadar,
Işığı görmek haram gecelerime...
Dünyam;
Karanlığına bulanmış yokluğunun,
Benim güneşim senin olduğun o yerde,
O hiç bilmediğim âlemlerde...
Bir bilsen, hayalin bile
Nasıl da deliyor karanlığını gecelerimin…
O yüzden bırakmıyor,
Tüm gücümle sıkıca sarılıyorum sana...
Bazen,
Vazgeçmeye kalkıyorum senden
İşte o an, 'sen' dikiliyorsun karşıma...
Yüreğimi yakıyor bakışların,
'Ben ne kadar uzak görünsem de, bir o kadar da yakınım sana'
'Dilin ne söylüyor senin? ' diyorsun...
O an anlıyorum ki;
Ben ki, 'sen' olmuşum,
Sen ki, zaten benmişsin...
Kendinden nasıl vazgeçebilir ki insan?
Kadere dinletemedim sözümü,
Alıp götürdü özümü...
Sözlerim,
Hep bu yüzden yetim kaldı...
Ama
Sen'li cümlelerimi ertelemedim hiç!
Hiç vazgeçmedim sana seslenmekten!
Yarım olsa da, döktüm yüreğimi sana,
Biliyorum ki, yarım bırakmayacaksın beni,
Yarım kalan tüm cümlelerimi tamamlayacaksın 'sen' yine...
Susarak konuşmayı,
Ne ara öğrendik biz seninle?
Dudaklarım kıpırdamasa,
Arasından tek bir hece çıkmasa da,
Biliyorum,
Yüreğimdeki isyan çığlıklarımı,
İçimdeki 'seni' bir sen biliyor,
Hiç kimsenin bilmediği, anlamadığı bir dille
Konuşup duruyoruz biz seninle...
Senin beni anladığını biliyorum ya;
Bu yetiyor bana...
Nedir bu yaşadığım?
Aşk mı?
Hayal mi?
Kâbus mu?
Sen gideli çok uzun zaman oldu ama
Hep yanımda hissediyorum varlığını...
İzin vermiyor yüreğim,
Bırakmıyor bana bıraktığın yüreğini...
İnan,
Bir tek o seni benden daha çok seviyor!
Belki de bu yüzden, benden önce o kucakladı seni...
Hayat böyle işte... Talan dedin ya... Bak, nerelere nerelere götürdüm istemeden seni de...
Daha neler yazacaktım ama... Yetsin! Sonu yok çünkü!
Yüreğine sağlık sultanım... Elin... Dilin... O güzel yüreğin hiç mi hiç dert görmesin inşaAllah...
Sevgilerimle...
Yüreğin özgül ağırlığıncadır
Özü
Kavuşmadıkça bir türlü sönmeyen nar...Harika dizeler kutuyorum Naime hanım.
Güzel bir şiir
TÜM YORUMLAR (86)