Biz bu çorak topraklarda açan çiçekler miyiz?
söğüt yaprakları gibi döküyoruz saçlarımızı,
pervasız şarkılar söylüyor sazlarımız,
ölüm bizi götürecek tutarak uykulu ellerimizden,
bunu biliyoruz.
Yaşamın yapı taşları arasında eziliyoruz,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta