Biz bu çorak topraklarda açan çiçekler miyiz?
söğüt yaprakları gibi döküyoruz saçlarımızı,
pervasız şarkılar söylüyor sazlarımız,
ölüm bizi götürecek tutarak uykulu ellerimizden,
bunu biliyoruz.
Yaşamın yapı taşları arasında eziliyoruz,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta