Talan Şiiri - Şükrü Metin

İçerime attım her tür ağrımı
Kalâ almadılar gönül çağrımı
Sevda rüzgârına gerdim bağrımı
Hasretlik külümü göğe savurdu

Dostlar varlığıma olmaz oralı
Kalbim kırık dökük sinem yaralı
Karalıymış benim bahtım karalı
Yokluğun özümü yaktı kavurdu

Canevim virandır ağrılı başım
Gülüm gazel oldu genciken yaşım
Cihanda olmadı dikili taşım
Çınar idim hazan yeli devirdi

Tarifsiz hâllerim gelmedi dile
Bedenimi kat kat aşıyor çile
Metin-iyim eremeden menzile
Kederin yönümü başa çevirdi