Talan! Şiiri - Aykut Aktüy

Artık rüyalarına ben girmeyeceğim,
Ben değilim artık hayallerinden kalan.
Kim bilir? Belki kahrımdan öleceğim;
Esen rüzgarından yüreğim talan
Bir hüzünlü yığın, birbirimize kalan!

Üç beş günlük fasıl mıydı? Macera.
Ne kalmış yarına, ne var ortada?
Takacak isim yok bu kara bahta;
Ne yalan dersin buna, nede bir heves,
Bu içine çektiğin, belki son nefes!

O güzel gözlerin şimdi neden derbeder?
Gülerken ağlar olmuş, taşıdığıysa keder,
Sen mi bana tesadüf? Ben mi sana kader?
Muhattabım sen kaldın, aklım ve fikrim!
Bir ismin oldu artık, dilimde zikrim!

Gündüzün, gecen, günlerin bensiz.
Bense alışmışım yaşamaya sensiz,
Aslımız yalnız, hayat kimsesiz;
Avunmuşuz hep, gelir geçer sanmışız,
Ebed sandık bu rüyayı, aldanmışız!

Zormuş bu kalbe diri sevda gömmek.
Gülerken ağlamak; yaşarken ölmek.
Kaç bahar sonradır belki de sevmek;
Dakikalar artık seneler gibi,
Sensizlik; sonsuza yürümek gibi…

Çareler çaresiz artık; biçare!
Sönmez ateşmiş düşen gönlüne,
Bu hayat sahnende açtığın perde;
Kapandı sonunda, kaldı sessizlik,
Değişti bak adı; oldu bensizlik! ...