Takvimler Sensiz Zamanları Gösteriyordu

Bir zamanlar ışığa koşardım,
Avuçlarımda hayaller.
Bıraksalar yıldızlara uzanırdı yüreğim
Gecendeki düşe gelin olurdum gizlice
Hayat pürtelaş akarken yanı başımızdan
Durup seyrederdik biz aldırmadan…

Mavisinde umut,
Pembesinde hayaller barındıran
Gökkuşağı renginde
Uzun bir yolculuktu hayat…
Dünya güzeldi mevsimler dönerdi
Yüreklerimiz hep birbirine gülümserdi…

Sonra sustu bu şehir,
Asi rüzgarlar esmez oldu
Tüm renkler soldu gezegenden
Gülümseyen yüreğim eksildi birden
Takvimler sensiz zamanları gösteriyordu…

Neydi alıkoyan bizi aşktan
Pranga takıp, yüreklerimizi böyle susturan
Hoyrat rüzgarlar mı sürdü seni uzak iklimlere
Kimdi gökkuşağımızdan renkleri çalan…

Oysa,
Sebepsiz açan tebessümdüm yüzünde
Yüreğine yön veren yıldızdım gecende
İçine dolan taze bahar,
Umudun rengiydim.
Kaç bahar önce
Yüreğine düşen, ilk cemreydim…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI