ne zaman düşünsem yüzünü
sığındım kaldım sabahlara
levhalara çizdim hüznümü
inci göz yaşlarını tutuyorum
hava boşluğunda
anlamaz kimse yüreğimi
nedensiz yaşanmıyor her ne ise
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla