Takvimler geçidi

ne zaman düşünsem yüzünü
sığındım kaldım sabahlara
levhalara çizdim hüznümü
inci göz yaşlarını tutuyorum
hava boşluğunda
anlamaz kimse yüreğimi
nedensiz yaşanmıyor her ne ise
kuşlar yazıyor gökyüzünü
kalbimin sahibi seni okuyorum
mutluluğuma yetmiyor
bu şehrin mavisi
dalgınlığımı sürükler durur
denizlerin köpüğü
fark etsem üzüldüğünü
derin uçurumlara düşerim
bilirim mehtap gözlerini
ruhumun sevinci gülüşlerini
söyle
hangi mevsimlerdesin …

mustafa KAYA
2014/beylerbeyi