Bu yıl yine tükettik yaprağını takvimin,
Zamanın kenarından kayıp gitti seneler.
Kimin ömrü eskidi, canı gitti kiminin,
Zaman amansız elek, vakti geleni eler.
Takvim yapraklarında hatıralar okurum,
Sanki kalmak isterler zamanın köşesinde.
Her anıdan, âtiye ipek şallar dokurum,
Saklarım geleceğe bir zaman şişesinde.
Takvimler ki; tarihin yıla düşen sözüdür,
Ne ararsan bulursun, bak da gör yaprağına.
Takvimler mazimizin gözüken ak yüzüdür,
Kuşkusuz bağlar seni bu vatan toprağına.
Her gün arar dururum kendimi bir sayfada,
Boşa mı yaşamışım, güne çıkan faydam ne?
Duyur bana kendimi, duyur bu son safhada;
Arkamdan söylenmesin benden yana bahane...
28.12.2013 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 28.12.2013 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
" Her gün arar dururum kendimi bir sayfada, Boşa mı yaşamışım, güne çıkan faydam ne? " E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!