Salvatore Dali’nin eriyen saatleri gibi
Eridi aktı zaman yaprakları
Takvim yapraklarında
Bir küçük çocuk eli idi zaman
Kutsal sözler var dendi,aman hişşttt
Ne yere düşürülür,ne de çöpe gider
Kapı üstlerinde konulacak yer aranırdı
Saklanacak zaman mıydı yoksa
Bir kutsiyetin mahremiyeti mi
Gençlik çağları da zamanın pandorasına atılınca
Geride kalan acaba’lar ile girdik
Bilinirler ile anlaşılmazların kör kuyusuna
Zaman tırpan vurdukça duygularımıza
Kaçış yolları kapanınca yüzümüze
Mahpushanenin acımasız demir kapıları gibi
Ne gidecek yol
Ne kaçacak yer
Ne de sığınacak liman kaldı yorgun gönlümüze
Düvenin dövdüğü saman, zaman
Denize atılan yırtık ağ,zaman
Boş’a el açılıp da edilen dua,zaman
Yerine ulaşamamış aşk şiirleri
Vuslata erememiş boş duygular
Takvim yaprakları ile dolsa ne yazar
Kör kuyular
Geride
En üstte okunan bir tek takvim yaprağı var
Geçti hayali sevdalarla ömrüm
Hazan mevsiminde uçuşan
Bir kuru yaprağa döndü ömrüm
Mehmet Akif Gülhan 04.02.2006 Saat 23.17
Mehmet Akif GülhanKayıt Tarihi : 4.2.2006 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğinize sağlık.
saygıyla.
Evet , katılıyorum dostum. En önemlisi en üstteki yapraktır. Kopup gidenler artık yitirilmiştir. Gelecek günleri ise iyi ki bilmiyoruz.Bugünü yaşamak kaçırılmaması gereken. Yarın zaten ömrümüz varsa yaşanmaya mahkum... Tebrikler
ihtiyar oldum bu gün
ben huzurunda yer öptüm
bi-karar oldum bugün'
güftesi geliverdi aklıma...o takvim yaprakları kolayına düşmez durduğu yerden...ve gittikçe daha ağır olur ...taşımak zorlaşır...öte yandan da sanki daha bir hızla düşerler sanki hafifmişlercesine......
tezat mı...bilmem.
TÜM YORUMLAR (18)