Takvim Yaprakları Şiiri - Ayşe Gönül

Parmak hesabı yapar oldum
Hüzünle geçen günlerimi gömmek için maziye
Akşamı özlemle bekler oldum
Kopardığım takvim yapraklarıyla
Bir günümün sensiz geçişine ağlarken
Kavuşacağımız günler için sevinir oldum çocuklar gibi.......

Seni bana getiren arabanın farlarımı diye
Cama dayardım yüzümü
Nefesimden buğulanan cama
Çizerdim resmini.....
Seyrederdim sabaha dek
Ve.....
Camıma yansıyan her ışık
Uyandırırdı beni tüm hayallerimden

Cebimdeki resmini öperken
Kızardım kendime....
Kirletirdi gözyaşlarım ay yüzünü
Silerken okşardım tüm sevgimle...

Bak masamızı hazırladım
İki mum,iki kadeh..
Tek gülünü de koydum ortaya
Offfff
Cezbetmiyordu bunlar beni,soğuktu ortam.

Masadaki kırmızı gülüne bak
Boynu bükük yalnızlığıma üzgün

Hele ay yüzünü yansıtan mum..
Hüzünle titreyerek seni arardı...

Ellerim uzanırdı boşluğa
Ner de o benim ellerimle buluşan ellerin?

Kadehim öfkeyle sıkıştırdığım ellerimde
Tıpkı senin kalbin gibi parçalanmıştı
Adını yazıyordu akarken ellerimden..

Gecenin karanlığında duygular ağır ve sağır
Bulutlar bile ağlıyordu halime
Ve duyurmak için hislerini
Penceremin camına deler gibi çarparken
Onlarla yarışan göz yaşlarım
Yüreğimi sıkıştırıyor...

Kanıyor işte kanıyor....
Senle olan sensiz gönlüm
Acıtıyor gözyaşlarım yarama değdikçe
Sen....Sen.....
Dağlar kadar uzak,nefesim kadar yakınsın.

Yine geldi gece yarısı.....
Yine takvimden koptu bir yaprak
Beni sana biraz daha yaklaştıran
Özlemimi biraz daha coşturan
Takvim yaprakları....

Ayşe Gönül 16 kasım 2013 22:42