Takvim Şiiri - Müberra Arıcı

Yeni bir ben doğuyor takvimlerin arasından
Sadece adım aynı kalırcasına,
Gülüşüm başka, duruşum başka
Düşüncelerim, sevişlerim hep başka
Kaldırıp attım gönlümdeki tozlu sandığı
İçinden en ufak birşey ayırmadım bile
Kaldıkça acıtan hiçbirşeyi istemiyorum artık
Kalanlar yüzümü güldüren olmalı
Her gün doğduğunda, ruhum yeniden canlanmalı
Zemheride çiçek açmaz mı gönül hiç
Bak! havada kar, ruhumda kardelenler
Bir yenilenişin, dirilişin müjdecisi
Neden hep baharı bekler ki zaten insan
Yeniden başlamak  için
Bir ocak ayında gelemez misin kendine
Belki de soğukta çetin bir titreyiş tazeler benliğini
Bu ben değilim diye haykırırsın avaz avaz
Karlara bürünmüş ruhunun eriyişini izleyerek
Yeni bir sen belirir gölgende
Bir teşekkür kopar yüreğinden sonra
Seni sana kavuşturanlara
Bilmek lazım değil mi azizim
Kendi içine varmayan alışmaz mı yalan vuslatlara?