*TaKViM Şiiri - Mine Özdemirtaş

Az önce
asılı olduğu yerden usulca kayarak
kendi takviminizden düştü o yaprak

benimkinden değil / hayır benimkinden değil.

hem zaten benim takvimim de harfler daha büyük
zemin daha beyaz ve renkler daha parlak.

doğduğunuz günden beri hep böyle bağlımıdır gözleriniz?
keşke nereye varmayı planladığınızı söyleyebilseydiniz
yoktan daha fazla yok olamazsınız gecelerde kaybolarak?
aslında cisminizi değil de
ruhunuzu saklamadasınız değil mi yüzü koyun yatarak
siz anladınız..!
ama...susuz dere kulaçlanır mı hiç
çarşaftan kol atarak

az önce
özel bir itina ile üstüne basarak
iyice çiğnemiş olduğunuz o yaprak
inanın benimkinden değil
sizin takviminizden düşmüştü usulca kayarak

yazık
kendinize ne çok zarar vermektesiniz
aynada gördüğünüz her gölgeye koşulsuz aldanarak

siz sonsuza dek hep böyle kuytuda kalacaksınız değil mi?
.
böyle karanlıkta yaşarsanız aydınlıktan kaçarak
hep böyle derinden gelir soluğunuz nemli ve ıslak
ve hep böyle ürkek bakarsınız lambalara düğmelerden korkarak.?

tercih sizindir elbet / eğer gerçekten sizinse
sizin sandığınız hayat.

aman sakın
sakın bir yanlış anlama olmasın /
inanın
inanın benden kopmadı az önceki o yaprak

hani... yani... demem o ki
zaman kaybediyorsunuz
ağlanacak halinize gülüp kalarak

ve komik oluyorsunuz
yitip giden ömrü benimki sanıp
har vurup harman savurarak.