Takunyaların Kül Kedisi Şiiri - Yalçın G ...

akşamları konuşurdu, dilinde bolca küfür,
yağmuru beklerdi belli ki, pörtlemiş gözleriyle..
şemsiyeyi iki kişilik açardı, acıların altında.
eski kadehleri kırmaktan elleri paramparça...
gülüyordu elbet, bilmem ki, göz torbaları doluca,
üstünde eski püskü anıların dağınık saçları.
lal olmuş diliyle dersin ki parya.

sormayın nerde, e bilmiyorum dedim ya!!
Ne haldedir nasıldır, saçları hangi koyda.
Kalbi, kim bilir hangi soğuk depoda...
sormayın bilmiyoruz dedik ya!!
eski bir sesi vardı ama ben duymadım haşa.
resimler çizerdi dalgalar, fırça saçları değince suya.
demesem kurtulurdu belki,
en çirkin takunyalarından masumca...
masasında lamba, ayağında takunya.
Ne özel varlıktın sen,
Takunyalı abla.