Taksimde Şiiri - Necati Tiryaki

Bir bulutsuzluk özlemi…
İçim içime sığmıyor gözüm sokak da,
Beynimde başını alda çık git söylemi
Köhnemiş akşamın sığı karanlığında

İçimden diyorum şöyle taksime çıksam da
İstiklal caddesinde kalabalıkta kaybolsam
Delice başıboş yürüsem de iyice yorulsam
Sonra canlı müzik çalan bir barda otursam.

Aslında bildiğim bir yer var orda,adı pikap..
Yeşilçam sinemasının bulunduğu sokak da.
Rüzgarın eşsiz sesi,yanındaki Ali hazır cevap,
Yalnızlığa üşüyünce kendimi buluyorum orada.

Gidince sessizce geçerim köşede bir masaya
Tüm sanatçı kardeşlerim gelir otururlar yanıma
Sırası gelen sahnesini alırda,laf da atarlar arada
Dayıdır orda lakabım,ihtiyar olduğumdan galiba.

Ünüversitelisi,çalışanı özgürlüğe yelken açmış
Gece yarıları olunca bakarsın eğlence çıldırmış
Sigara içme bahanesiyle kızı da dışarı çıkarmış
Merdiven başı duvar, öpüşmelerde ne sararmış.

Antik serüvenlerde gecenin efsunu,sırra da yolcu
İçkiyi içince yeniden filizlenir esaret,sevidir kozu
Can duvarına yazılır vermek aşkı yaratır düsturu
Başlarda arsız sevişmeler çıkmaz sokak’dır sonu.