Taksimde Binbir Gece Masalları

Kaç milyon defa ezildi bu kaldırımlar
Minik ayakların altında kaç gece sabahladı
Çalınan çığlıktan farksızdı
Bu ritme ayak uydurarak vurulan taslar
Ruhumuza atılan kör bir kurşundu kimi zaman
Her gecenin  tekrarı sahnelenirdi
Usta bir yönetmendi taksimde çaresizlik
Vicdan mührü çalınmış kalemleri oynatırdı
Bir teldi belki soğuktan/yalnızlıktan sızlayan
Bir insandı kaldırımların kucakladığı
Yer mi sürünür topraktan mı başlar sürünmek
Hayat mı senden kalan artıkları topluyor
Yoksa senin mi bu payına düşen
Yolu yordamı olmayan kuş misali
Çırpınan ayaklara şahid olmak
Uçmak kanattan değilmiş
Hissettiğim kadarı ile ruhtan
Ruhtan kaleleri varmıs kahrın
Ahı çekilmiş can parçaları
Bilmem kaç erkekte parçalanmış
Yüzüne süprülen  alışkanlık
Bügün geleceğini örtmüş
Bütün geçmişini silmiş sokak lambaları
Kaç durak kaldı ki aşka söyle
Sonsuzluğa açılan kapı için kaç adım