Taksim Meydaninda duran adama

Orada bir adam duruyor
Ortasinda Taksim meydaninin
Omuzlarindan sari sicak gun tutuyor
Kiprtisiz sessiz bir adam
Serin bir yeli getirdi Tunel’den gelen tramvay
Icinde cocuksu bir sevinc kabardi
Kendini Gezi Parkinda bir agac gibi dusundu
Dallarinda salincaklar, kus civiltilari
Ve koklerinde derin bir saygiyla
Gecmisden gelecege tasinan sevgi damlalari
O siradan bir adamdi diger milyonlarcasi gibiydi
Oylesine durmusdu belkide kendince bir dag olmusdu
Korumak icin gencecik bedenleri gaz denizinden
O siradan bir adamdi yureginde atan sevgi ve umut
Digerlerininki gibi siradan ve bulasiciydi
Ona bakmalari yeterliydi onu anlamalari icin
Simdi yurdumun butun meydanlarinda
Yurekli ve sessiz dag gibi dikilmis duran adamlar var
Umutlu saygili
Bir agac gibi dimdik
Ve inancla yarini yesertmek icin
Tutundular yurtlarina
Onlarki sevendirler tek suclari vardir bu dunyada
Dusunmek bu cikmaz sokaklarla
Akil almaz hapishanelere donsuturulen sehirlerini
Cocuklarinin geleceklerini yesertmek
Ve biraz olsun anlasilabilmek.
18.06.2013