Taksim Göstericilerine 2 Dur Çocuk

Dur Çocuk

Yaktın, yıktın hem de çevre adına,
Kimin malı, getirmedin yâdına.
Zulmettiniz nice mazlum kadına;
Hiç uğruna çıkardınız hır, çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk

Söyle, seni bana kim etti düşman,
Söyle, kim adına köpürüp, taşman.
Kullanıp atarlar, olursun pişman;
Oynadığın ateş, çocuk kor, çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Ne oyunlar gördü şu cennet vatan,
Nice hain çıktı yurdunu satan.
Mihraklar hep aynı, aynı keyf çatan;
Değil artık hiç kimseye sır, çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Horozumuz çok ya, şafak er söker,
Tez vakitte işin kokusu çıkar.
Korkarım o ateş seni de yakar;
Tükenmesin yüzündeki nûr çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Hiç boşuna çekme gam, keder, tasa
Elin çıkarına kapılma hırsa.
Ömür boyu izin’desin nasılsa.
Otur bir kenara, hayal kur çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Hakk’tan korkmayanın yüreği taştır,
Kindar gönüllerin sevdası kıştır.
Vatan derdindeyim, gerisi boştur.
İzansıza lâf anlatmak zor, çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Fikret’im, niyetim üzmek değildir,
Fitne havuzunda yüzmek değildir,
Hiç kimseye övgü dizmek değildir;
Özüne dön, zincirini kır, çocuk.
Yeter gayrı, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Fikret GÖRGÜN