Yağmurun elleri kadar kalabalık adımlar
Yalnız hayaller gezdiren kaldırımlar,
Kumru tüneği saçak altında
İnceden bir keman ağlar
Yaslanıp çingene çocuğun yanık bağrına.
Yağmur değil bu düşen İstanbul üstüne
Ağlarım ben Taksim’in göbeğinde
Yedi pınar gözlerimle.
Sakal tutmuş duvarın dibinde
Bir yalnızlık oyulur da içime,
Çöpleri karıştıran köpek bile
Dönüp bakmaz devrilen gölgeme…
Kayıt Tarihi : 18.12.2015 17:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum...
Bu yorumu bir gün önce de almıştım. Yanıtım da şuydu: Nice kalabalık içinde ne yalnız ruhlar gezer de farkına varmayız curcunadan.
TÜM YORUMLAR (1)