Yalnızlığımın karanlığına bir mum yakmaya çalışırken
Her gün yaklaştığını hissettiğim aydınlıktan
Sonsuza dek uzaklaşmaktan öylesine çok korkuyorum ki
Beynimde acabalar dinamit patlaşıp depreşirken
Acaba yine tek başıma mıyım?
Tonlarca ağırlıktaki kaya parçaları gibi sorular
Bedenimi lime lime edip iliklerime işliyor.
Ve kahrolası yalnızlık her defasında sadece benim kapımı
Yirmi milyon kalabalıkta İstanbul da
İstanbul’da bu muhteşem şehrin en kalabalık TAKSİM in de
Hedef tahtası gibi tam oniki den milim sapmadan vuruyor
Ve tek başınayım o zindan karanlıkta ve yalnızlık yanı başımda.
Kayıt Tarihi : 16.10.2007 20:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!