Suyun ayrıldığı insanların birleştiği yerdir Taksim.
Kalabalıkların içinde Galata’ya akan yalnızlıktır.
Su misali insan İstiklal’de yolunu bulur.
Ve yolun solunda ayrılır insanlar taksim taksim.
İnsanlıktı su gibi doğup çağlayan farklı diyarlara ayrılıp çağlayan.
Niçin fikirleri bölüştük bir kafada sen ben diye?
Gönül coğrafyasında bu gayrılık neden niye?
Halbuki bir çocuktuk aynı sınıfta kaynaşıp oynaşan.
Yabancılaştıklarımızın sesleri misafirken kulaklarında.
Renk renk çiçeklerin habersizce toplandığı bir buket.
Yolların insanlıkta buluşmasına nedir bu ket?
Oysa ki aynı nefesi solurken evren apartmanında.
Bir tabutluk ademoğluna cihan dar geldi.
Su toprağa, sevgi insana can verir.
Günün en soğuk anında tan erir.
İnsanlığın taksiminde kimi aç kimi tok can verdi.
26.01.2023 - İstanbul
Sait KaragözKayıt Tarihi : 10.12.2023 01:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!