Taksim’de bir akşamüstü,
İnsanlar geçiyor önümden.
Hepsinde bir telaş,
Nereye koşuyorlar bilmem,
Kimi aşağı, kimi yukarı.
Derinden bakıyorum yüzlerine
Kimseyi tanımıyorum ama...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta