Takıntılarım II Şiiri - Yakup Icik

Bir dilenci gibi mendil açtık sevmeye, sokak ortasında
Sergiledik her cadde kaldırımları başında aşkımızı
Aldıran yok aşktan fakirliğimize, sevgiden susadığımıza
El ele gezen parklarda, banklarda sevişen sevgililer sandığımıza.

Bir satıcı gibi tezgah açtık, sevgiliyiz pazar ortasında
Tarifini yazdık, çizdik, renk renk aşkımızın, boyadık
Bedava verip dağıttık, her sevilecek bildiğimize, bakışlarımızı
Sardılar sarmaladılar geldiler zaptiyeler, sevgisizik sanıldığımızı.

Ne etsek te sevilmeye, bir sevgili bulsak sevmeye?
Biz mi tuafız, tuaflıklar sanılanların mı tuaflığı?
Yoksa bu evrenlerin değil mi, sevilmeye sevgimiz?
Sevilmeyecek miyiz sevmelere, sevilmekten korkan sevgililere?
.............................

TAKINTILARIM

Sevmek için bir sevgili aradım bu gece
Dolmuş duraklarında bekledim, sabaha kadar
Virgüller attım içimin sessizliğine
Her noktada biraz duraksadı, takıntılarım.
Ruhumu okşadı soğuk rüzgarlar
Saçlarıma değdi gümüş baharlar
Farklı tonlarıyla yansıdı hayat
Ay çekimine kapıldı, takıntılarım.
Bazen, yaramaz bir çocuğun bakışlarında
Bazen, gizli mektupların satır aralarında
Bazen de gülen aynaların kahkahalarında
Seçenekler sundu, takıntılarım.
Unutmamak için, kalın çizgiler çektim gözlerime
Gül dikenlerine batırdım, işaret parmağımı
Kan içtim, kardeş oldum acılarımla
Dudağımı vişne reçeline bandırdı, takıntılarım.
Sevmek için bir sevgili aradım bu gece
Görücüye çıkardım bakışlarımı,
Tezgahta sergiledim yüreğimi sessizce
Köpüklü kahveler sundu, takıntılarım.
Fincancı katırları ürktü, yalnızlığımdan
Boyalı martılar uçurdum kıyılarımda
Kar suları döküldü iç denizlerime
Durulmadı beynimde dalgalanan, takıntılarım.

sEdAt ErDoĞ dU

şair Y.İ. arkadaşın Takıntılarım şiirine ithaf...