sanki fal tuttuk çıktık iyiliklerden, bahtımız kötülüklerle sevişirken.
ve bilincimiz sarılı maddeye düşler ihtilal yaparken, esiri olduk önyargının.(*)
değiştirmek imkansız kanımızı, açık renkler kararmış ufkumuzda.
oysa doğarken neden ağladığının anlamını bilmezken,
unutuverdik gülüşlerden paylaşılan mutlulukların,
birbirimizden kaynakladığını.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var