sanki fal tuttuk çıktık iyiliklerden, bahtımız kötülüklerle sevişirken.
ve bilincimiz sarılı maddeye düşler ihtilal yaparken, esiri olduk önyargının.(*)
değiştirmek imkansız kanımızı, açık renkler kararmış ufkumuzda.
oysa doğarken neden ağladığının anlamını bilmezken,
unutuverdik gülüşlerden paylaşılan mutlulukların,
birbirimizden kaynakladığını.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.