sanki fal tuttuk çıktık iyiliklerden, bahtımız kötülüklerle sevişirken.
ve bilincimiz sarılı maddeye düşler ihtilal yaparken, esiri olduk önyargının.(*)
değiştirmek imkansız kanımızı, açık renkler kararmış ufkumuzda.
oysa doğarken neden ağladığının anlamını bilmezken,
unutuverdik gülüşlerden paylaşılan mutlulukların,
birbirimizden kaynakladığını.
suratı asıklığımızın bu dünyada nelere mal-olduğu aksederken
göremedik aynada beliğimizin çırpınışlarını.
ahkam kesmeye devam ettik yol boyunca uçsuz boşluklara
duymadık hergün çınlarken kulaklarımız, birbirimizin sesinden sevginin çığlığını
kurulduk baş köşeye yaşamın koltuğunda, bir hiç gibi beklentilerde...
Kayıt Tarihi : 26.3.2010 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hosgörü, önyargi ve erdem (*) çöpe atilmis duygu ve düsüncelerim! (serisinden)
unutuverdik gülüşlerden paylaşılan mutlulukların
saygıdeğer abim senden öğrenmeye devam ediyorum.. yıllardır süre gelen bir sır bende; kendi kendime soruyorum ve mutlak nedeni var diyorum her doğumda ki aynı sesin.. ve ışığı gören şaşkınlığın sebep olduğu önceki yaşamın unutuluşu.. çıkamıyorum hala içinden..
Sanırım ön yargıyı yıkabilecek güç enderdir.
'Olgun toprağı tutsa altın olur; olgun olmayansa altını tutsa toprak kesilir, küle döner.'
Hoşgörü ve erdem insanda altından cevherler.
Hatırda tutan, hatırlatan gönlünüz var olsun...
TÜM YORUMLAR (2)