Yılları gerilerde bırakmasına rağmen yüreği bir çocuğun ki kadar doğal ve temizdi.
Ona aşık olmuştu. O imkansızlarında imkansız olan aşktan kurtuluş yokmuydu ne?
Neden hep o noktada takılıp kalıyordu? Neden illada o olmalıydı? . Oysa koca bir sıfır hatta
sıfırın altındaki eksi noktalardan yeterince nasibini almamışmıydı? Ondan başkasını
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Cevap veremiyeceğimiz sorulardan biri. Zaman ne yazık ki kimi şeyleri silemiyor. Ve hayatta herkes tek başına, sevip sevildiklerimiz sanki bir hayâl. Unutmak zor olacak. Takılmadan da olmuyor. Özenle ve emekle yazılmış bir nesir. Kutlarım.
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta