Takılma Aklım Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bırakalım, dedi. Yararı yok
Aklına esti deli bir fikir.
Yaz, yaz. Nereye kadar sürecek!
Bilmem ki, dedim. Çok kızdı.
Git, yatağına yat! Uyu
Sersemsin, bu aralar
İlgi pas gibidir, dedi.
Yutkundum, çok bozuldum.
Âşıktım, ama biliyordu.
Işıldamak için hep çil bir demir
Bilenmiş bir çelik!
Suyu verilmiş cana
Laf sokuyordu.
İvich Borris'ten, Katya Zharkova'ya
Botticelli'den, Olympe de Gouges'e
Takılma aklım, artık sus!
Elma çalanın dişlerinde.
Ağacın suçunu hiç sorma!
Ayrıldık sıfırdan iki uca biz
Artık denk düşmüyoruz bu düzleme
Fikir benimdir! Sen, bence sus.

İvich sinirlendi, içimde ki
O kızgın, o mat ruhun kitabı.
O direnişçi büyük patırtıların
Vuruşan, dövüşen sinirli adamı.
Söylendi, susturdum.
Ve aklımda ki derin, zeminsiz
Bin bir düşe hezeyan gerçekliğim
Tek renge boyalı griden
Biraz umut olmalı, dedim!
Evet, vardı
İvich, korktu ve sustu.
O savaşın ruh’u beklemiyordu hiç
Dudaklarımda aşk’ın doğasını.
Tasviri sıcak sevişmelere giden
Söyletmiyordu aşkımın kadınını.