Takılı Sevda Şiiri - Ayhan Dağhan

Ayrılmam gerekiyordu ayrıldım
Gurbete gitmek zorunda idim gittim
Yalnız bedenim gitmişti
Ben hep sende idim yine
Sevdam takılı kalmıştı
Yüreğim duruyordu çünkü
Ağrı dağının yüceliğinde
Kayıyordu buz uçurumlarında
Aklım kalmıştı bulutların berraklığında
Erzurum yaylalarının serinliklerinde
Gönlümü bırakmıştım suların buzluğunda
Hakkari vadilerinin derinliklerinde
Gözlerim hala yaşarıyordu
Vangölü’nün dalgalarında
Ve muş ovasının yeşilliğinde ezgilenir
Ölümüne sevdalarım
Patlak tekerleğim hala patlaktı
Yalpalanıyordu kırık ve yamasız asfaltlarda
Bir dinlenme tesisi duruyordu
Gülümsüyordu adeta çığ altında
Sellerin yıktığı bir köprü hala köprü idi diri idi sanki
Yürümem gerekiyordu yürüdüm
Düşmek zorunda kaldım düştüm
Yalnız bedenim düşmüştü
Ben hep sende idim yine
Sevdam takılı kalmıştı
Yanan meşeler gibi cayır cayırdı
Ve caydırırdı acısı
Okulsuzdu anası bacısı
Okumam gerekiyordu okudum
Bilmek zorunda idim öğrendim
Ve dönmedim yalnız bedenim kalmıştı
Ben hep sende idim yine
Sevdam takılı kalmıştı
Bozuk yollarında adımlarım
Bozuk telefonlarında sesim
Bozuk elektriklerinde resmim
Ve sende ismim titrekti öyle de kaldı
Yazmam gerekiyordu yazdım
Çizmek zorunda idim çizdim
Ve sonunda döndüm
Yalnız bedenim dönmemişti
Ben hep sana gelmiştim
Sevdam takılı kalmıştı
Takmıştım seni