Takılı Kaldı Şiiri - Fatma Güven

Takılı kaldı kan çanağı gözleri
Tavanın en ücra köşesine…..
Söylenmemiş sözleri vardı,
Yutkundu……
Ne bedeller ödemişti yaşamında….
Kar yangınıydı yüreğindekiler……
Kime ne söyleyebilirdi ki,
Sustu! ....
Öfkeyi söndürdü
Kini öldürdü….
Bir tutam toprak alıp eline
Gözüne ekeledi doy diye….
Güldü….
Hayat kervanı yürürken,
Ne yaşamlar yitip gider ocağında.
Umudu tüketip çeker kendini
Bir ilmeğin ucunda…
Düşündü…
Onurlu bir ömür cana verilir,
Üzüntü varsa ucunda ömürden silinir,
Acılarda yüreğe gömülür,
Tuz ekilir yaraların üstüne…
Bitirir…..