Çocuktum,
Umutlarımı bağlamıştım uçurtmama,
Sevdayla süslemiştim kuyruğunu
Ve çocukça tutuyordum uçmasın diye…
Adım, Azat’tı.
Gökyüzü, bizim çocuklar kadar sessiz ve ürkekti.
Gürültüler vardı her tarafta,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta