Takdim Şiiri - Dursun Yelken

Altmış bir yılının ilkbaharında,
Mayıs derler doğum ayıma benim.
Hendek kazasının bir kenarında,
Güldibi diyorlar köyüme benim.

Ceddime rahmetler, mazi arımdır,
Dedem Dursun Mehmet iftiharımdır.
Babam Kazım, anam Fatma Hanım'dır;
Huylarından düşer huyuma benim.

Köyüm başka güzel, şirin mi şirin;
Dille tarif olmaz, gelin de görün!
Uzakta kalınca kıymeti derin;
Hasreti düşüyor gönlüme benim.

Çocukluk günleri başka debdebe;
Çamurun içinde yol tepe tepe,
Beş yaşında gittim köyde mektebe.
Hatıra yazıldı ömrüme benim.

Yaz gelince Kur’an kursu başlardı,
Hatip Hoca cümlemizi haşlardı:
Muhabbetle ilim-irfan işlerdi;
Sohbetinden düştü payıma benim.

Hayat gailesi, ah! Daha neler;
Hatırıma gelir hep birer birer.
Kâtiplikle geçti uzun seneler,
Hatıralar düşer yadıma benim.

Tamah etmem şu dünyanın malına,
Aldanmadım parasına, puluna.
Minnet etmem Allah varken, kuluna;
Eğilmek dokunur kanıma benim.

Acı tatlı hayat geçti aradan;
Gemi yüzdürmedik gerçi karadan.
İki oğul verdi Yüce Yaradan;
Hasretleri düşer bahtıma benim.

Yaradan’a şükür, yoktur efkârım;
Şimdi bir köşede kanaatkârım.
Okuyan olursa kitap satarım,
Dostlar gelir gider yanıma benim.

Tek dileğim, bütün Türkler bir olsun;
Sonsuza dek devletimiz var olsun.
Koca Türk’üm, yine Türk’e yâr olsun;
Bu sevda yazılmış alnıma benim.

Atadan geliyor, “Dursun”dur adım;
“Yelken” yazılmakta yanına sanım.
Cümle gönüllerde bilinir namım,
Mazlumoğlu derler şanıma benim.