TAKATSİZ Yarınlar

TAKATSİZ YARINLAR

Birdirbir oynar gibiydi hayat hem güldürüyor hem ağlatıyordu
Nerdeydiniz der gibi yaşatıp yaşatmamak arasında gülümsetiyordu
Sonrasız yortular içerisinde miskin bakışlar atıp derin düşlerdeydi
Onu bunu şunu der gibi sergilenilen hayatın içersini aydınlanmaktaydı

Düşünsel literatürler içinde bulunan çoğul antika lar vardı anlattıklarımızda
Sonra sonra biz olan sözsüz dünya üyeleri girmişti ara yerlere bir yerlere
Bilmem demekliydiler ikircikli parentez siz pencerelerde ki hülyalar da
Kıvrımsız olalım derken pilesiz devrik tümcelerde tam dibindelerdi

Bir bilmezliğin iki üç bileni değildi onun çevresindeki hasbihal edenler
Turtalaşmış pasta kıvamında takatsiz bir yarının görünmezliğiyle beraber
Gördümü serdimi yaydımı yordumu deyip durmaklıydı tüm cümlelerde
Anlatımı tarifsiz perçinlenmeye bekleyen olay gibi beklemeksiz uçtamıydıki

İstediği göremediği dünya onu yaşattığı esnada kesim kesim sunum yapmaklıydı
gökyüzü semalarında uçarcasına ahenkle tüm dünyanın bir içimlik ufkundaydık
reset atan makinalar olmuştuk bu düzenin düzmecesi içersinde oyuncakmıydık
iyi oyuncu kötü oyuncu hamlesinde hemfikir duruşsuz bakışlar vardı orda burada

levent Karataş Tefenni