Taka Şiiri - Arman Marazyan

Bakımını yaptığım takamın motorunu çalıştırdım,
Bilmeden rotamı, yüzdürdüm deniz aşırı ileri.
Marmara Denizi’nin tulum sesinden anladım,
Gurbetliğin ha bu kemençe tellerine tak ettiğini…

Bir lodos esti güney batısından bu divane kafama,
Savurdu beni bu gece Karadeniz gözlerine doğru.
Sert soğuk bakışlarından mahrum kalmayayım diye,
Okşanası gözlerim gece boyunca dalgalarla boğuştu...

Özgürlüğe yüzen yüreğim hissediyor yaklaştıkça,
Yukaki Kavrun’un kıvırcık saçlarının sislendiğini.
Ah bu ander dalgalar geçit vermez takama,
Gideyim yazayım çam ağaçlarına derdimi…

Zaman deniz gibidir.
İçine düşersin, atlarsın veya itilirsin…
Yüzme bilip bilmemen de önemli değildir.
Seni illaki bi kıyıya doğru sürükler,
Ölü yahut diri…

Önemli olan kıyıya çıktıktan sonrası.
Ne yapacağını bilmiyorsan,
Ders almadıysan dalgalarla boğuşmalarından,
Hayat kıyısında zamana kaybedersin…