Yalnızlığın tak dediği anda
Üç tak çınlıyor kafamda
Açıyorum kapıyı bunun üzerine
Bir yel geliyor
Bir iki kuru yaprak, bir de.
Yel uğulduyor
Çarpıyor kapı
Suratıma çat diye
Küt diye iniyor bir yumruk
Kalbim küt küt atmıyor diye.
Sevgi diye diye
Tüy bitti dilimizde
Kalbimizde var hala belki de
Sıkışıyor kalıyor dilimizdeki tüylere
O yüzden görünmüyor olmalı sözcüklerimizde.
Usul usul uzaklaşıyorum kapıdan, kapatmadan
Kapatmadan yüreğimdeki ürpertiyi
Kapıda son çat ve yüreğimde çatırt
Yürüyorum bir ip-sehpa ikilisine
İpe sapa gelmez bir yaşamak belleğimde
Ve ardımdan tik-tak, tik-tak
tak-tik, tak-tik
Ve elinde silah
Saydırıyor zaman tak-tak-tak
küt küt
Ve kalbimde: küt küt küt küt
küt
Ve kalbimde son üç küt: küt-küt-küt
Küt diye düşüyorum yere
Pat-küt bir yaşamaktı benimkisi
Sanki duygusuz baba elinde, gözü yaşlı çocuk bir yürek.
Kayıt Tarihi : 15.2.2003 21:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!