Tozlu Tahtına Son Mektup
"Sevgili Gölge Hükümdarım,
Dokuz yılın tozunu silkelediğim bu sabah, sarayın doğu kanadında senin bıraktığın şeyi buldum: Kırık bir aynanın içinde sıkışmış bir gülümseme... O ayna ki, bana baktığında hep seni gösterirdi, şimdi yalnızca çatlaklarımı yüzüme vuruyor.
Tahtın üzerindeki kadife örtüyü kaldırdım – hâlâ sol elinin izi var, parmak uçlarınla bastığın noktalar altın rengiyle parlıyor. Bilir misin? Bahçıvan, o gülü her sabah sulamaya devam ediyor: "Çünkü kökleri, bir kadının kalbine uzanan yollarla aynı," diyor.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta