Tozlu Tahtına Son Mektup
"Sevgili Gölge Hükümdarım,
Dokuz yılın tozunu silkelediğim bu sabah, sarayın doğu kanadında senin bıraktığın şeyi buldum: Kırık bir aynanın içinde sıkışmış bir gülümseme... O ayna ki, bana baktığında hep seni gösterirdi, şimdi yalnızca çatlaklarımı yüzüme vuruyor.
Tahtın üzerindeki kadife örtüyü kaldırdım – hâlâ sol elinin izi var, parmak uçlarınla bastığın noktalar altın rengiyle parlıyor. Bilir misin? Bahçıvan, o gülü her sabah sulamaya devam ediyor: "Çünkü kökleri, bir kadının kalbine uzanan yollarla aynı," diyor.
Belki de haklıdır.
Belki de sen, hiç gitmemişsin gibi
Hâlâ burada,
Tahtın kırık kenarında duruyorsun...
— Sonsuza dek senin olan.
Taylan GüzelKayıt Tarihi : 3.4.2025 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evimin kütüphanesinin en kuytu rafında, tozlu bir cilt arasında bulundu bu mektup. Üzerinde tarih yoktu, yalnızca "Sevgili Yabancım" diye başlıyordu. Belki de yazıldığı gün, yazarken bile bir "hiç" olduğunu biliyordu kalemini tutan elim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!