Tahtaravalli Şiiri - Önder Öztürk

TAHTARAVALLİ

Çocukluğumun en ihtiyar zamanlarıydı, yokuşlarda düşe kalka koşturduğum lastiklerdi masallarım. Elimde elma şekeri, şahmeranlara anlatıyordum seni. Sonra hayatımı mıh gibi çaktın.

İnişli çıkışlı geçen bir ömrün yokuşlarında,
Düşe kalka koşturduğum çocukluğumun,
Tahtaravallide büyümesiydi benim hayatım.

Düşmekten dizleri kanayıp,
Metropol şehirlerin gürültüsüne karışan hıçkırıklarımın,
Kalabaliklarda büyüttüğü minik dualarımın,
Masumca dileğiydi bazen.

Haylaz çocuklar gibiydik sonra savrulduk. Senin Kars a düştü yolun, benim İstanbula... Sonra kaçtım Çukurova da yandım. Beykoz da seni anlattım titredi yere gök, Merter e ismini savurdum savruldu çocukluğum... Bakma yüzümdeki derin yarıklara. Kudurdu yokluğuna şerh düşen kader ve...

Ömrümün son demlerini göreceğim günlere,
Usul usul yürürken,
Elimde elma sekeri,
Uçan balonları kovalayan gençliğimin,
Kundağa girdiği hayatımın,
İsmidir tahtaravalli.

Mutluluğu tadmadan hüznü saçan gözlerimin,
Bir bebeğin gıdısı edasıyla,
Masum bakışlarla baktığı
Hayatımın adıdır tahtaravalli.

Önder ÖZTÜRK
13 / 10 / 2011
03:05