Tahtalı Köy Şiiri - Serdar Batmaz

Bi gün gideceksin
Saksısı boş çiçeksiz
Taşlı topraklı bi mekana

Bırakacaklar seni yalnız
Bir başına
Kıldan ince kılıçtan keskin
Bir köprüye
Yürüyeceksin adım adım öteye

Bakacaksın kör kütük
Yanan kor alevlere
Ha düştün ha düşücen
Korkusu ile

Sonların başlıyacak
Sen nefes alırken rahimde
Çıkacaksın dünya denilen
Garip aleme
Dününü hiç bilmeyeceksin
Yarınların ölü haliyle

Yavaşca buruşacak
Taze pürüssüz tenin
Beyazlanacak
Tüm siyahların
Ve kuruyacak göz bebeklerin
Daha yumru yumru olan şakakların

Üşüyeceksin
Canına göz koyan
Azrail...
Sebebi ziyarete gelince

Son demin son anın
Sonun yeni bir başlangıca
Delalet olacak
Anlamlara niyetli anlamsız
Ecel
Seni bulunca

Şimdi uyan ey beşeri varlık
Gezıye çıkıyorsun
Ya bahanen bir hastalık
Yada ani gelişen bir olay
Üç saniyen bile kalmadı
Sen yaptıklarınla kalan
Bir resim abidesisin artık

Gidiyorsun taşlı topraklı
Tahtaların sıralı
Kök salmış ağaçlı
Börtüye böceğe dolamaçlı
Beyaz bi örtüye kaplı
Gidiyorsun ey yabancı...