Tahta Yüzlü Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

TAHTA YÜZ

İki serçe yem ararken kumsalda
Açlığın derinliğinde
Sessizlik içinde karşı karşıya
Yıldızlar alaycıydı
Dalgalar alaycı gülüyordu
Tahta yüzlü bir adam
Islık çalarken korkunç dudaklarıyla
Gecenin ışıltılı koyuluğunda
Karanlık yazılarını okuyordu
Donmuş bir elin parmağı
Dokundu yüreğine
Havada zakkum kokuyordu
Kesildi ıslık
Gece kaygılara garkoldu
Anlamsızlığın gölgesi
Yalayıp geçti tahtadan yüzü
Sözcükler renksizleşti
Kızgın koşusunda düşüncelerin
Zaman dilsizleşti
Tahta yüzün oyuk gözlerinde
Karanlık bir büyülenmeyiş beliriverdi
Yarattığı dünyada yoktu kendisi
Tüm çekiciliği batmıştı çürük bir tekneyle
Eski fırtınalarda
Zaten ruhu da yoktu.
Yalnızdı tahta yüz
Yapayalnız
Ruhu,dili, çekiciliği
Terk etmişti kendini
Yalnızlığı
En zor varoluştu