Minik tahta sandığında
Kocaman demir bir yürek taşır
Ayakkabı boyayan küçük çocuk
Gökkuşağı gibi renkliyken hayalleri
Nedense iki renk vardır sandığında
Birde umudu parlatamayan cilası
Kaldırım lekeli ayakkabılardan
Fırçalarken hayatın tozunu
Göz ucuyla bayramlık giyen çocuklara
Bütün kalbiyle bu günlere bakar
Bakamaz yarınlara…
Baktığında hep o soru gelir aklına
“Yarınlarımı kim çaldı? ”
Boyalı elleriyle uzanırken paraya
Baktığımı fark edince utanır
“Kalbim ellerim kadar kirli değil be abi”
Elindeki kiri görecek kadar büyüsem de
Lekesiz kalbini görecek kadar büyümemişim
Affet beni abisi…
Kayıt Tarihi : 17.2.2011 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!