Soluğu içinde karanlığın
Beyaz bir gül gibi
Beyazsın, narinsin, yorgunsun
Anastasia.
Gül titrer, solar
İncinirsin olamazsın bir kök.
Gül küçük, beyaz
Üzgün uykulara dalarak
Ağlar yağmurun sesiyle.
Bir tahta prens var
Yokluğu içinde karanlığın,
Sesim gibi ağzındaki
İncitmeden yapraklarını
Öpecek dudaklarından.
Kayıt Tarihi : 31.1.2008 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!