Tahta Masa Şiiri - Günal Aydın

Bir sen varsın
Şu beş para etmeyen Dünya'da
En güzel aşksın
Mevsim son bahar olsada

Eylül ün soğuk yüzü hissettiriyor kendini
Gündüzler çabuk bitiyor geceler dertli
Hoş geldiğin o güzel günden beri
Uykular firarda,terk etti bedenimi

Sığınak oldu şu tahta masa
Bir bardak çayla gecenin ortasında
Derin bir sessizliğe gömülmüş oda
İçimden konuşuyorum boş sayfalara

Başladı yine başımın eşref ağrısı
Bir rüzgar daha çaldı kapımı
Dünyada yokum ama rüzgar anlar mı
Eş dost kapattırdı bana her kapımı

Son sigarayı yaktırıyor çayım
Sanki seninle nefes alıyor canım
Şimdi her hatıra sayki bir yangın
Ölüm fermanı mı duyar kulaklarım

İnceden bir kaç damla yağmur düşüyor toprağa
Toprak kokusunu yayıyor karanlığa
Sonra sen düşüyorsun kokunla
Ve ben bitiyorum mısra mısra koynunda