Tahta Kılıç Şiiri - Savaş Çelik

Tahta kılıçlarının sesleri
İnim inim patlatıyordu sokağı
Çocuklar seviyorlardı kılıç oynamayı
Kılıcın değdiği kişi ölmüş gibi yapıyordu
Hiç ölmüyordu ve bir daha oynuyordu
Ölümsüz gibiydi çocuklar,
Kahramandılar sanki hepsi
Bilmiyorlardı ölümün ne olduğunu
Bizim gibi bilmiyorlardı.

Bana da babam oymuştu ağaç
İnce saplı uzunca bir kılıç
Belime takardım yere değerdi ucu azıcık
Atım vardı ince bir sırık
Mahallede yoktu yenmediğim çocuk
Ah işte ah o çocuk, çocukluk...
Biz büyüdük ve oynamayı bıraktık.

SÇ.
20/03/2018