Tahta kalem Şiiri - Celalettin Yünel

Çırılçıplak dokunurken parmak uçlarım
Bir titreme alırdı da seni,
Kar beyazı bir dağın yamacından kayardın,
Usul usul karmaşık çizgilerle…

Bir oyana bir bu yana sallardın başını,
Tutar kaldırır saklardım kimi zaman,
Bazen yanımdan hiç ayırmazdım,
Bazı sana dokunmak için içimde derman kalmazdı…

Kimse bilmezdi seni nasıl sevdiğimi,
Hep kalbimin üzerinde taşırdım,
Bazen yüreğime aldığım yumruklarda bedenim titrerdi,
Ve o vakit sarılırdım da sana,
Basardım iyice bağrıma ve yazardım,
Ah bir bilsen ne özledim seni ,
Gül kokulu biriciğim,
Şiirlerime ruh veren ilham veren,
Kara sürmeli silgili tahta kalemim…

Celâlettin YÜNEL